اپلیکیشن

اثرات تاب خوردن روی صندلی راک

چرا صندلی راک بخریم؟

تاب خوردن روی صندلی راک چه بسا مکملی مهم برای برنامه های مراقبت طولانی مدت باشد. طبق یک مطالعه ی بالینی بر روی کاربرانی که توانایی حرکت خود را از دست داده بوده اند، استفاده مکرر از صندلی گهواره ای تعادل و گردش خون را بهبود می بخشد، و نیز درد عضلات، اضطراب و افسردگی را کاهش می دهد. نانسی واتسون، محقق دانشکده ی پرستاری دانشگاه روچستر ، می گوید: "یک کلیشه ی بسیار مشهور از افراد مسن آنها را در ایوان خانه و روی صندلی راک وصف می کند. معلوم می شود که این فعالیت واقعاً آرامش روحی بیشتری را برای بسیاری از افراد به ارمغان می آورد.تاثیر آرامش بخش حرکت تکراری ملایم بر نوزادان به اثبات رسیده است. ما نشان داده ایم که همین مسئله در مورد جمعیت مسنی که از پریشانی عاطفی رنج می برند نیز صادق است."


تصویر


خانم دکتر واتسون در پژوهشی به درخواست اداره ی بهداشت ایالت نیویورك، 25 نفر از ساكنان یك خانه ی سالمندان را كه به بیماری آلزایمر یا سایر بیماری ها مبتلا شده بودند ، شرکت داد. پرستاران مرکز کرک هیون در روچستر رفتارهای ساکنان را به مدت شش هفته از نزدیک مورد مطالعه قرار دادند. در این شش هفته سالمندان روی صندلی راک تاب داده می شدند. آنها سپس رفتار سالمندان را به مدت شش هفته در حالی که مکانیسم گهواره روی صندلی ها غیرفعال شده بود ثبت و مقایسه کردند. به گفته ی دکتر واتسون، استادیار دانشکده پرستاری دانشگاه و متخصص تحقیقات پرستاری ژرنتولوژیک، طی هفته هایی که که سالمندان روی صندلی راک تاب خورده بودند بیشتر ساکنان بهبود روانشناختی و عاطفی را تجربه کرده بودند. این دانشگاه در این حوزه ی پژوهشی جزو ده دانشگاه برتر در کشور آمریکاست. "پرستاران توانستند در کمترین زمان اثرات بسیار چشمگیری را مشاهده کنند: صندلی گهواره ای می تواند سالمندی را که در شرایط روحی بد قرار دارد به لحاظ عاطفی آرام کند. یکی از پرستاران به یکی از سالمندان کمک کرد تا روی صندلی بنشیند و تاب بخورد و بیمار بلافاصله آرام شد." در این مطالعه ، ساکنان به مدت پنج روز در هفته بین نیم ساعت تا دو ساعت و نیم در روز تاب می خوردند. به گفته ی دکتر واتسون، در حالی که همه ساکنان بهبود نیافته اند، اما در میان کسانی که بیشتراز بقیه تاب خورده بودند، بیشترین میزان بهبودی دیده می شود. دکتر واتسون می گوید "هرچه بیشتر تکان می خوردند ، احساس بهتری پیدا می کردند."

رفتارهایی مانند گریه یا ابراز اضطراب، تنش یا افسردگی، تقریباً در یک سوم از یازده بیماری که ده نفر از آنها بیش از ۸۰ دقیقه در روز تاب خورده بودند کاهش یافت. به گفته ی خانم دکتر واتسون ، چندین بیمار در طی این چند هفته ی آزمایش، داروی کمتری را برای درد درخواست کردند. به طور کلی، بیشترین میزان درخواست دارو کمتر از دو یا سه بار در هفته بود. بیمارانی که کمترین میزان تاب خوردن را داشتند حداقل به همان مقدار داروی مسکن و گاهی بیشتر درخواست کردند. کسانی که مرتباً تکان می خوردند ، از تعادل بهتری نیز برخوردار می شدند. زمین خوردن نگرانی بزرگی برای جمعیت مسن است، چون زمین خوردن اغلب منجر به کاهش شدید کیفیت زندگی می شود. خانم دکتر واتسون معتقد است چه بسا تاب خوردن آرام بتواند به تحریک سیستم دهلیزی گوش داخلی سالمندان کمک کند، که به حفظ تعادل آنها کمک خواهد کرد. ساکنان از صندلی های راک مکانیکی استفاده کردند که مشابه صندلی های گهواره ای سنتی هستند، اما پایه ای ثابت دارند و حرکتی آرام و عقب به جلو ایجاد می کنند. پرستاران سالمندان را به تدریج با این صندلی ها آشنا و آنها را تشویق به استفاده از آنها کردند.



محققانی که با دکتر نانسی واتسون کار می کردند، ماری هاپتمن ، مدیر مراقبت خانه ی سالمندان و کارول برینک ، دانشیار مراقبت بالینی در دانشگاه بودند. همچنین بتل پاورز ، دانشیار مراقبت در این مطالعه شرکت کرد. آیلین روت تیلی، مدیر پروژه؛ مارگارت لش، پرستار پروژه؛ و پژوهشگر پرستار، تلما ولز، قبلاً در دانشگاه روچستر و اکنون در دانشگاه ویسکانسین است. به گفته ی خانم واتسون ، کارکنان مرکز مراقبت طولانی مدت و همچنین نزدیکان سالمندان که شادتر و آرام تر به نظر می رسیدند، علاقه ی زیادی به این مطالعه از خود نشان دادند. وی معتقد است که درمان با استفاده از صندلی راک چه بسا به درمانی مهم برای 1.6 میلیون نفری که در مراکز مراقبت از سالمندان در ایالات متحده اقامت دارند تبدیل شود، که بیش از نیمی از آنها از نوعی زوال عقل رنج می برند. دکتر واتسون می گوید: "تاب خوردن روی صندلی راک نوعی ورزش ملایم برای این افراد محسوب می شود." به عنوان مثال پیاده روی برای همه ی ساکنین خانه ی سالمندان آسان نیست، اما آنها می توانند خود را تاب دهند، و بسیاری از آنها از انجام این کار لذت می برند، با کمی تشویق این روشی آسان برای بهبود کیفیت زندگی ساکنان مراکز سالمندان است."


تصویر

خطر زمین خوردن

خطر زمین خوردن در میان سالمندان پیامدهای قابل توجه و گاه چشمگیری دارد. مقاله ی منتشره در تاریخ 6 دسامبر 2011 در رادیو کانادا خاطر نشان کرده است که در شبکه بهداشت ایالت کبک، بیش از 62000 زمین خوردن در طی یک دوره شش ماهه گزارش شده است و از این تعداد ، نیمی از این حوادث مربوط به افراد 75 سال به بالا بوده است. پیشگیری از سقوط یک نگرانی مداوم برای مدیران و کارکنان سیستم مراقبت های بهداشتی است.

سقوط می تواند عواقب جدی داشته باشد، همانطور که توسط دو پرستار به نام ها مویرا پلتیر و لوییس چنارد، مربیان پرستاری در یک مرکز نگهداری سالمندان در این ایالت، گزارش شده است:

زمین خوردن یکی از مهمترین خطرات برای سلامتی سالمندان و بزرگترین علت درد ، اختلالات عملکردی و ناتوانی در جمعیت سالخورده است. برای کانادایی های 65 سال به بالا، سقوط تا حد زیادی اصلی ترین علت آسیب منجر به بستری شدن در بیمارستان است. این تقریباً 85٪ موارد بستری شدن سالمندان را تشکیل می دهد. زمین خوردن غالباً عامل تحریک کننده یا تشدیدکننده ای است که منجر به از دست دادن استقلال می شود. در سال 2004 ، زمین خوردن علت اصلی صدمات منجر به ناتوانی دائمی نسبی (47٪) و ناتوانی دائمی کلی (50٪) بود.

راهکارهایی برای کاهش زمین خوردن

  • ایجاد حداکثر پایداری
  • دستگیره های پیشرفته برای سهولت نشستن روی صندلی
  • اندازه ها و تنظیماتی که متناسب با اشکال و اندازه های مختلف بدن باشند
  • لوازم جانبی تنظیم موقعیت در اکثر مدل ها

صندلی های راک چوبی ، فلزی و مکانیکی مجهز به یک دستگاه قفل انحصاری و اختراع شده است که هنگام نشستن و بلند شدن از صندلی ، برای ایمنی بیشتر آن را بی حرکت می کند.


متن برگرفته از: THE EFFECTS OF ROCKING


نظرات شما:

سبد خرید