چطور ویروس کرونا خانه هایمان را تغییر خواهد داد؟
پنج معماردر مورد چگونگی تغییر خانه هایمان توسط COVID -19 نظرسنجی شدند(در سایت Houzz) و نکاتی را برای داشتن خانه هایی امن تر به اشتراک گذاشته اند.
همه ما در شگفتیم از اینکه COVID -19 چطور زندگی و عادت های مان را تغییر خواهد داد و اینکه آیا اساساً به زندگی عادی قبلیمان برمیگردیم؟ با محصور شدن در خانه، به فضایی که به اشتراک می گذاریم و به محدودیت های خانه بیشتر آگاه شده ایم و به این فکر می کنیم که چطور این فضاها می توانستند خوشایندتر، راحتتر، امنتر و سالمتر باشند. ما با معمارانی از اسپانیا، ایتالیا و فرانسه (کشورهایی که هم اکنون هم در قرنطینه هستند) صحبت کردیم تا نظراتشان را درباره اینکه چطور ویروس کرونا در آینده خانه هایمان را تغییر میدهد، جویا شویم.
معمار اسپانیایی گنزالو پاردو(Gonzalo Pardo)، مدیر Gon Architects می گوید: «با توجه به شرایطی که در آن قرار داریم و اطلاعاتی که هر روز به دست می آوریم، منطقی به نظر می رسد که فکر کنیم چنین دوره ای از محدودیت، تکرار خواهد شد و احتمالاً شیوه تفکر و طراحی فضاهای خانگی را تغییر می دهد.»
خانه ها فضاهایی چندعملکردی خواهند داشت
معمارانی که با آن ها صحبت داشتیم، روی چند کاره، چند عملکردی و تغییر تاکید داشتند. در نتیجه برای پاردو «خانه ها باید تغییرپذیر باشند» در حالیکه معمار فرانسوی فردریک گنیکوت (Frédéric Ganichot) به این موضوع اشاره دارد که «این بحران، گرایش موجود به طراحی فضاهای مدولار را برجسته خواهد کرد.»
فضاهای چندعملکردی، معنای بیشتری را در دورهای که کارهای مختلفی را از خانه انجام دهیم، دارند، چه کار باشد یا ورزش. به قول پاردو، به لطف قرنطینه، خصوصیات و تجهیزاتی که برای سالن های ورزشی توسعه یافته اند «مثل دوچرخه های ثابت، دمبل و مت یوگا، احتمالا باید به خانه ها بازگردانده شوند».
اگرچه به نظر پاردو احتمالا تاکید بیشتری را روی چندعملکردی ببینیم؛«تا فضاهای بیشتری با قابلیت دورکاری را شامل شوند؛ از اتاق هایی مجزا به اتاق هایی که بسته به زمانی از روز، تغییرشکل پذیرند ».
ما به ارتباط میان فضای بیرون و درون ارزش خواهیم داد
خاویار سن خوان (Javier San Juan) بنیانگذارLado Blanco Architects در مادرید معتقد است:«تراس ها و پشت بامها طوری طراحی میشوند تا با فضاهای اطراف ادامه پیدا کنند و اتاق نشیمن هایی درونی – بیرونی و اتاق خواب هایی با پاسیوهای خصوصی را شکل می دهند».
گنیکوت با این موضوع موافق است و می گوید «فضاهای داخلی خانه به طور فزاینده ای به فضاهای خارجی تبدیل میشوند».
معمار ایتالیایی توماسو جیوکی (Tommaso Giunchi) حتی فراتر هم می رود؛ او می گوید دوستان و کارفرمایانی دارد که اذعان دارند: «دیگر هرگز در خانهای که حداقل یک فضای بیرونی کوچک نداشته باشد، زندگی نخواهند کرد».
پاردو همچنین معنقد است که پشت بام ها فضاهای مهمتری خواهند شد و «قلعه هایی برای آزادی اجتماع خواهند شد».
معمار دیگر از همان منطقه، مویسس رویو(Moisés Royo)، بنیانگذار Muka Arquitectura در مادرید فکر می کند مهم است تا حداقلی را برای فضای سبز را قائل باشیم تا در هر خانه آپارتمانی قابل دسترسی باشد که در قیمت فروش یا اجاره ی مالک یا سودآوری توسعه آن به حساب نیاید.
در اسپانیا، ساختمان های جدید در شهرهای بزرگ، تراس دارند. اگرچه رویو معتقد است چنین فضاهایی، ناکافی هستند و از نظر او محله هایی که در مراکز شهر در قرن گذشته یا قبل تر ساخته شده اند، بزرگترین مسئله را مطرح می کنند. «[اینجا] طول خیابان ها و جهت گیری خانه ها تضمین حداقل ساعات روزانه استفاده از نور خورشید را برای هر یک از ساکنین، غیرممکن می کند.»
به قول رویو امکان اصلاحات در ساختار چنین محله هایی «برای ایجاد فضاهای بیرونی برای ساختمان ها، بدون افزایش بخش های ساخته شده» حیاتی است.
برخی از معمارانی که نظرسنجی کردیم معتقدند که تحول شهری درست قرن 21، خودرو ها را از مراکز شهر بیرون نخواهد برد بلکه به جای آن، فضای سبز را برای هر واحد آپارتمانی در بیشتر محله های مرکزی، تضمین می کند.
چطور معماری می تواند مانع گسترش ویروس شود؟
شهرها نقاط اصلی آلودگی هستند و تراکم جمعیت یک عامل مهم در انتشار ویروس است. با توجه به این موضوع رویو موارد متعددی را ذکر می کند که برای جلوگیری از شیوع ویروس هایی مانند این، در آینده میتوانند مد نظر قرار بگیرند.
«نخست، اشاره به این نکته مهم است که دیر یا زود، برای تمیز کردن بیرون شیشه، فقط پنجره را باز می کنیم. هم اکنون هم سامانه های تهویه مکانیکی وجود دارند که جریان 24 ساعته هوا در روز را با سطح بسیار کمی از CO2 تامین می کنند و همچنین ذرات مضر موجود در هوا و ویروس هایی که با قطرات آب منتشر شده اند را نابود می کنند».
همه ما توصیه های زیادی را درباره چگونگی ممانعت از انتشار ویروس کرونا شنیده ایم و یکی از پیشنهادهای متداول این است که کفش ها را بیرون خانه در بیاوریم. از این روست که رویو می گوید خانه ها باید با فضایی دقیقا بعد از ورودی از خیابان طراحی شوند، «جایی که بتوانید به محض ورود، کفش هایتان را در بیاورید.»
«این فضا باید به دنبال فضای دیگری برای آویختن کت و سایر لباس های بیرون (کلاه، شال، چتر و ...) باشد. چنین فضاهایی لازم نیست بزرگ باشند؛ و می توانند با توجه به ابعاد خانه، تطبیق پیدا کنند.»
«و این راهکار احتمالا به معنی دوری کردن از راهرو هم هست، به خاطر تقسیم فضایی وحشتناک آن در خانه؛ و برای جایگزینی فضای آن به فضاهای ورودی.»
مصالح نیز معیار دیگری برای کمک به ممانعت در انتشار ویروس هاست. سن خوان می گوید:«مهم است که سطوح به راحتی تمیز شوند و در برخی فضاها حتی آلودگی را دفع کنند. همچنین مهم است که معماران روی خلق جزییاتی کار کنند که شکل تمیزی دارند و به راحتی قابل تعمیر هستند.»
در آخر بسیاری از متخصصینی که با آنها مصاحبه کردیم، پیشنهاد کردند که باید بازاندیشی در مورد فضاهای مشترک صورت گیرد. رویو معتقد است که فناوری، در امنتر کردن چنین فضاهایی و ممانعت از سرایت، از طریق ارتباط با سطوح، نقش دارد. او پیشنهاد می کند که برای مثال درب هایی با قابلیت تشخیص چهره و آسانسورهایی کنترل پذیر با صدا، استفاده ما از دکمه ها و سایر کنترل های دستی را کاهش می دهد.
ما به خانه هایی نیاز داریم که در ما حس خوبی ایجاد کنند
پاردو معتقد است که فضاهای خانگی«باید زنده تر، خالی و دلپذیرتر باشند تا بیشترین تعداد اعضای خانواده را سرگرم کنند»
نمی توان انکار کرد که همهگیری ای مانند این، بدبینی های زیادی را ایجاد می کند، اما در این میان چشم انداز امیدوارکنندهای هم وجود دارد. سن خوان می گوید: «این موضوع ممکن است بحث برانگیز باشد اما این بحران چیزهای خوب زیادی را هم به همراه خواهد داشت.» «به عنوان مثال، ارزش باهم بودن، مراقبت از همسایگان، در رابطه بودن با دیگران کشف میشوند. همچنین ارزش یک فضای کاری خوب، آرامش، فضاهای مشترک زیبا و دکورشده که به سلیقه ها و احساسات ما پاسخ میدهند.»
راحت بودن در خانه، اکنون یک ضرورت است و در این معنا « همراهی متخصصی که با شما همکاری دارد در طراحی فضاهای جدید، فکر کردن درباره ی چگونگی زندگیتان و آنچه نیاز دارید، به شما کمک خواهد کرد.» از نظر سن خوان «ما با معماری عاطفی (معماری عصبی) یا چگونگی تاثیر فضاهای ساخته شده بر شناخت، کار می کنیم. فضاهایی که ما را احاطه کرده اند، ما را تحت تاثیر قرار میدهند.»