فضای بزرگ در متراژ کوچک

• طراح داخلی: فنگ هوآنگ
• محل: فوژو، چین
• مساحت: 150 متر مربع
• سال پروژه: 2019
• عکس ها: یونگچانگ وو

این متن ها به نقل از معمار هستند.

طراحی هیچگاه نه به معنای بزک کردن عامدانه است و نه به معنای پیروی خودآگاه از مد روز؛ طراحی بروز قدرت است که از طریق ظاهر، مستقیم قلب شما را نشانه می رود، و خیال شما برای واقعیت را ضعیف می کند. همین فروتنی را می توان در چایخانه جو چن تیان سیا مشاهده کرد، که زیبایی طراحی اصیل را به دنیا نشان می دهد.

طراح برای طراحی این چایخانه، که در فضایی محدود محصور شده است، با فلسفه زیبایی شناسی "بزرگ در کوچک" و زبان طراحی روایی به طراحی کردن این فضا می پردازد. ظاهر این ساختمان شیشه ای شفاف و مدل کردن فضای داخلی با مکعب هایی جدا جدا طبیعت را تجلی می دهند و روحیه کنجکاوی و ماجراجویی مخاطب را بر می انگیزد. از آسودگی و انسجام طراحی می توان قوت و حکمت را در گوشه گوشه این فضا حس کرد، درست مانند گرما و خلوص چای سیاه، دریافت ساده، ساکت و ظریفی از زیبایی را در اطراف می پراکند.

این چایخانه با تبدیل کردن دو طبقه، هر یک به طول 15 متر و عرض 33.4 متر، و ارفاع 4.2 متر ساخته شده است. در ورودی شیشه ای و نمای شیشه ای این چایخانه ظاهری یکپارچه را می سازند، و باز بودن فضای داخلی را نمایان می کنند. به کار گرفتن مفهوم اجتماع، تعامل میان فضای درونی و بیرونی چایخانه را غنی ساخته، و حس شیرین تعلق داشتن را می آفریند. فضای خاکستری گذار که توسط دیوار مورب ورودی ایجاد شده است، حس تشریفات را تقویت می کند و خود یک مانع بصری محسوب می شود، به مانند پیش خدمتی که در حال نواختن تار نیمی از صورتش پوشیده باشد، که الهام بخش مخاطبین خواهد بود.

کلیت طراحی اصل "آشکار پس از پوشیدگی" را برجسته یم کند. فضای داخلی عمومی جادار و قابل تغییر می نماید، که پس از ورود از ورودی تنگ به بیننده حس فضای باز می دهد. به خاطر فضای محدود موجود ناگاه بزرگ به نظر می رسد. از لحاظ تقسیم بندی های کاربردی، طبقه اول به دو سالن و سه اتاق ویژه رو به خیابان تقسیم شده است. همچنین، اگر بیشتر در طبقه همکف بگردید وقتی ببینید که پله ها در میان تته های نئوپان مخفی شده اند غافلگیر خواهید شد. نئوپان ها هم نقش دیوار جدا کننده را دارند و هم کمد. در طبقه دوم، دو اتاق ویژه، دفتر مدیریت، و انبارها قرار گرفته اند. ارتفاع متفاوت این اتاق ها ضامن راحتی در هر یک از فضاها، و بازتاب دهنده آهنگ درونی آن فضاست.

آهنگ بیرونی تغییر می کند، به صورتی طبیعی، شوخ طبعانه. دیوارها از جنس فولاد ضدزنگ و تخته نئوپان جداسازی سفت و سخت سنتی میان فضاهای فضاهای مختلف را می شکند؛ تغییر میان سازه های بلند و کوتاه حس آرام و ساکت مجسمه سازی و معماری را می آفریند، در حالی که حس فشار فضا را آزاد می سازد، و امتداد دید تصویری لایه لایه و پویا خلق می کند. گذار میان نور و سایه و مقایسه میان صلبیت و انعطاف مواد، گذار و تحویل بین فضاها را محقق می کند. وقتی مهمان ها نشسته اند و در سکوت در حال مزمزه کردن چای هستند، چنین تغییر و مقایسه ای ناپدید می شود و منظره ای هماهنگ و مناسب باقی می گذارد.

در این چایخانه، طراح قلمرویی برای روح آدمی ساخته است: آسان، ساده، اما پر از نیروی زیبایی، مطابق با درک خود از روح انسان. وقتی در این فضا قدم می زنیم، و از نوشیدن چای با دوستان خود لذت می بریم، نه تنها از زیبایی بصری، که از عطر چای، طراحی زیبا، و فضایی راحت لذت خواهید برد و در با قلمروی روح خود در تعامل خواهید بود.

متن مقاله به زبان انگلیسی